VAREN

Zo voeren we dan Vrijdags, 22 Dec., ’s morgens 7 uur de haven uit.
We probeerden de richting te bepalen, want we wilden toch graag weten waar ze ons zouden brengen. Doch aan dek mochten we niet komen. Alleen als we hoog nodig een grote of kleine boodschap moesten doen, (en dat gebeurde soms iedere 10 minuten) werd dat toegestaan, om dan weer vlug naar beneden te worden gejaagd.
We hadden allen nog voldoende brood bij ons en aan eigen teelt ontbrak het ook niet, dus wat konden we anders doen dan eten en roken.
Vrolijkheid is er natuurlijk in zulke donkere dagen niet. Een zekere Mans uit Melissant trachtte de gemoederen tot rust te brengen door gemeenschappelijk te bidden en te zingen.
Jan Groenendijk uit Dirksland stelde voor om een collecte te houden en de opbrengst te verdelen onder hen, die weinig of niets geen geld bij zich hadden. Het plan slaagde buitengewoon; meer dan 100 gulden werd opgehaald en verdeeld. Het gaf weer wat tijdverdrijf en tevreden mensen.
Vrijdagmiddag om 4 uur kwamen we in Rotterdam aan, in de IJselhaven. We werden daar nog in de gelegenheid gesteld om een brief naar huis te schrijven. Een sluiswachter zou voor doorzending der brieven zorgen.
We kregen nog voor het donker werd warme koffie, een brood van 3 pond en boter en kaas.
Weer gingen we een koude en slapeloze nacht tegemoet.
Hopeloos stonden of hingen we tegen elkaar aan, moe, koud en akelig. Het was de tweede nacht die we moesten doorbrengen op het natte koude cement.
Eindelijk brak de morgen aan van Zaterdag 23 December. Er ging een zucht van verlichting door het schip, toen we de dageraad weer zagen. We waren vorige avond om 8 uur ongeveer uit Rotterdam vertrokken; die nacht was gewoon door gevaren en zo kwamen we dan om 10 uur ’s morgens in Amsterdam aan. We lagen daar tot ’s middags 2 uur; toen werden we eindelijk uit onze gevangenis verlosten ademden de frisse buitenlucht weer in. Doch eer we gelost waren, maakten we nog een vreselijk ongeluk mee, dat betrekkelijk goed afliep. Toen de grootste helft van de mensen, die het ruim al verlaten hadden, gepakt en afgeladen op de luiken stonden, stortte het oude vervallen dek, dat dit gewicht niet kon dragen, plotseling naar beneden en verwondde enkele personen licht. L. v. d. Nieuwendijk uit Melissant werd flink aan het hoofd gewonden werd door een soldaat verbonden; de kraag van zijn jas was er finaal afgerukt, doch na verbonden te zijn moest hij toch weer in de rij aansluiten. Ook Cor Idelenburg (een evacué uit Alphen a/d Rijn) werd gewond en kreeg een flink gat in zijn been, dat 3 maanden later nog niet dicht was. Maar lopen hoor! En er mee werken ! “Los ! Los ! Schweinhund! Verfluchte Hollander !”
Ook dat gaat wel weer over ! Ook dat gaat weer voorbij, Nu moeten we nog lijden, Maar straks, dan zijn we vrij !!!

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.