NORDHAUSEN

In Nordhausen stapten we uit, Zondagmorgens 31 December. Het was zowat 3 uur in de morgen en geweldig koud. Daar stonden we dan, gepakt en gezakt, overgeleverd aan een stelletje fanatiekelingen, dat met ons kon doen wat ze wilden. Het sneeuwde nog flink ook, maar we konden tegen een stootje !
We werden binnen de omheining van een geweldig groot lager gebracht. Het leek wel een dorp. Grote stenen gebouwen waren het, bevolkt met mensen uit bijna alle delen van de wereld. Er waren 22 verschillende nationaliteiten aanwezig. Men zag er vrouwen en kinderen, zelfs oude grijze mensen. De mannen werkten in fabrieken, die goed gecamoufleerd in de bergen waren opgetrokken. De vrouwen werkten ook in de fabriek of in het lager, in de verschillende keukens. De mensen verdienden daar goed geld, maar er was niets voor te koop; ruilen was daar hoofdzaak. Men gaf b.v. voor 20 cigaretten 5 pond brood, en brood was er altijd tekort, dus wie niet rookte had altijd brood voldoende.
In ieder blokgebouw was een grote keuken. Ontzettend veel soep werd daar gekookt ! Er waren 10.000 mensen in dat lager, dus daar is ook heel wat voor nodig.
Wij werden dan ’s morgens om 3 uur in een grote eetzaal bijeen gebracht. Daar kregen we wat warme koffie, waar we van opknapten. Sinds Donderdag hadden we geen warm eten of drinken gehad. We hadden gedacht daar ook warm eten te krijgen, maar er was op ons niet gerekend, dus we kregen dan ook niets.
We hebben daar die Zondag, onze Oudejaarsdag dus, heel de dag rondgedwaald, koud en hongerig. ’s Middags 12 uur werd ons een dakkamer aangewezen, bloc 9, kamer 91, 8 hoog. We zochten een goed plaatsje uit en sjouwden met planken om op te liggen en ieder had al gauw een vaste plaats gevonden. Doch een goed uur later werden we weer opgejaagd, we moesten weer vertrekken, dus pakten we onze bagage weer maar op en marcheerden met vijven de poort uit. Het was 2 uur. Tien minuten later stopte de stoet; de vaklieden, zoals timmerlui, metselaars, smeden enz., werden er uit gehaald en gingen een andere richting uit. We bleven over met een groep van 76 man, de meesten Dirkslanders. Met deze groep mensen stonden we in de rij en wachtten tot we naar de plaats van bestemming gebracht zouden worden.
Eindelijk, tegen 5 uur, werden we naar het station geleid, waar we warme soep zouden krijgen van het spoorwegpersoneel. In een verwarmde kamer kregen we allen een bord fijne warme soep en warme koffie met suiker.
Gesterkt en verwarmd vertrokken we die Zondagavond om 6 uur naar onze bestemming: Wallhausen.

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.