Naar huis

Lam had met de bestuurder van de auto afgesproken waar wij uit zouden stappen, dus toen we ter hoogte van de Hoefweg naar Bleiswijk waren, vroeg hij om te stoppen. We eruit en richting Bleiswijk gaan lopen, want voordat je bij het dorp kwam, was daar een boerderij waar onze oudste broer Dingeman met zijn gezin geëvacueerd waren. Zij waren de oorlog ook goed doorgekomen. We leenden een paar fietsen en gingen richting Benthuizen. Aan de Hoogeveenseweg tussen Benthuizen en Boskoop woonde onze broer Han en iets verder zus Kee. Zij had gedurende onze onderduikperiode ons op de hoogte gehouden en omgekeerd ook. Want we schreven nooit rechtstreeks naar onze ouders. Zodoende kwam alles toch over, want het was een tijd van ‘wees vertrouwd, maar vertrouw niemand’. We fietsten net voorbij de driesprong bij Benthuizen en kwamen daar Kee tegen. Zij moest naar het dorp. We zijn toen met haar meegegaan. Aan de andere kant van Benthuizen woonde zus Hanna en gezin in de polder Palestein. Of we bij Hanna of Han toen geweest zijn, kan ik me niet herinneren. We wisten in ieder geval dat de familie de oorlog goed doorgekomen was. Toen we weer terug waren bij Dingeman kwam de boer waar hij werkte, vertellen dat we de andere dag met zijn broer die tuinder was, mee konden rijden naar het Noordplein in Rotterdam. Daar was destijds de groentemarkt. Daar maakten we dankbaar gebruik van. Van het Noordplein liepen we de Jonker Fransstraat uit, de Meent door, de Nieuwe Binnenweg uit en dan was je zo bij de Coolhaven. Daar lagen de schippers die van de eilanden kwamen om hun lading te lossen. We troffen het, want een schipper uit Dirksland was klaar voor vertrek en vond het goed dat we meevoeren. ’s Avonds lag hij door Dirkslandse Sas. Het kon wel even duren, zei de schipper, eer dat hij door kon varen naar Dirksland. Wij de wal op en daar stond Jan van den Tol uit Herkingen met zijn vrachtwagen. Hij ging naar Herkingen, maar wist niet of onze ouders al terug waren. Maar met een joviaal gebaar zoals hij dat kon doen, zei hij: „Ik rij even door de Secretarieweg”. Het bleek dat we mee konden naar Herkingen. Nu, dat was ook weer een onverwacht weerzien. We waren de kortste dag vertrokken en voor de langste dag weer thuis.

P.Kievit

Eilanden-Nieuws Vrijdag 23 December 1994

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.