KAMPEN
Weinig mensen zullen in vroeger jaren zulk een eerste Kerstdag aanschouwd hebben als wij toen, arme bannelingen !
We werden ondergebracht in de Generaal van Heutz-kazerne te Kampen. Direct bij aankomst, nog vóór we binnen waren, kregen we ieder een roggebroodje van een pond, 25 gram boter (roomboter) en een stukje kaas.
Onze groep – de meesten waren Dirkslanders – kwam op een kamer te liggen geheel op de bovenste verdieping.
Zestig treden klimmem, almaar rechtsaf, dan kwamen we op onze afdeling, kamer 98 B.
Met 65 man streken we neer in een dikke laag stro en waren al blij dat we weer konden slapen en uitrusten.
We hadden weer tijd en gelegenheid ons eens te wassen en te scheren. Dat deden we dan ook en we zagen er daarna beter uit dan in Amsterdam. Toen de baard er af was, waren we weer een beetje mens. Sommigen lieten een snor staan ter herinnering voor later.
Even na de middag kregen we al warm eten. De dagen, daar doorgebracht
waren goede dagen, tenminste van eten; we kwamen er niets tekort. De Rode
Kruis-zusters hebben zich voor ons uitgesloofd en geven ons alles, zelfs tabak.
De burgerij heeft ook heel veel voor ons gedaan en de ondergrondse was daar
actief genoeg, doch we werden zo streng bewaakt, dat er maar weinig kans op
ontsnapping was. Toch is het aan verscheidenen nog gelukt te ontkomen, hoewel met levensgevaar. De 4 dagen daar doorgebracht verliepen nogal rustig. We waren afwisselend binnen en buiten, doch tussen die hoge muren voelden we ons als gevangenen. Een vuile vieze bende was het op de W.C.’s; men kon er geen behoorlijk gebruik van maken en toch moest het.
Op Dinsdag, 2e Kerstdag, kwam onverwachts de Heer van Dijke uit Dirksland ons bezoeken. Hij bracht voor velen een brief mee. We gaven allen een brief mee naar huis terug.
De volgende dag, Woensdag 27 December, was voor velen een vreugdedag, want de Lignie en Soeteman uit Dirksland waren met een bundel vrijstellingen gekomen en velen van ons eiland gingen naar huis. Zij mochten de andere dag, Donderdag, ’s middags 2 uur de poort uit en werden ingescheept: huistoe ! Wat werden die mensen weer benijd. Zij gingen fijn naar huis, naar vrouw en kinderen, en wij, achterblijvenden, waar zouden wij terechtkomen ?…
Wij mochten diezelfde avond om 6 uur ook de poort uit, maar wij gingen een verkeerde kant uit. Wij hadden wel gewild dat wij nog een poosje in Kampen mochten blijven, het was daar goed, maar we werden snel bij elkaar getrommeld en onder stevig geleide naar station Kampen gebracht.