DE BAHN

Het was deze dagen buitengewoon koud, het vroor ruim 10 graden en de sneeuw lag flink hoog, vooral in de bergen, waar we hout gehakt hadden. Wat hadden we het koud en we konden ons niet warm werken ook, want als je flink doorwerkte kreeg je weer honger !
En dan het werk aan de Bahn ! Een beetje grint vergooien, een gat hakken en weer dicht maken, een boom omhakken, 5 meter vooruit lopen en 5 meter achteruit, om toch maar een beetje warm te blijven. De Schaftmeister riep de hele dag maar: Los !Los ! Schneller Mensch ! Bah, wat een rotvent!
’s Avonds kregen we een beetje soep en wat brood, dat we in de kachel, in de vlammen, roosterden. We verdrongen elkaar om onze “gebietste” aardappels in de warme as te poffen. Verder wasten we hemden of broeken en sokken en kankerden op den Kok, omdat de soep weer zo dun was en op den Lagerführer, omdat hij iemand geslagen had. Bah, wat een leven.
Eén geluk hadden we; we hadden een Sanitater waaraan we onze vermoeide ledematen konden toevertrouwen. Als we wilden saboteren en ons ziek melden, dan waren we bij Sanitater W. Neels veilig, want hij beschermde ons tegenover den Duitsen Lagerführer Herr Roupe. Die Herr Roupe hield niet van zieken en als we niet in de daarvoor aangewezen ziekenkamer lagen, maar gewoon op de grote kamer, smeet hij alles uit bed. Doch meester Neels sprong dan in de bres voor zijn zieken. Hij was de “Sannfen daar had Herr Roupe zich maar bij neer te leggen. Alle hulde aan Meester Neels, hij heeft zich steeds voor de zieken uitgesloofd en ons een kans gegeven te saboteren.

Op 10 Januari werd ’s middags om 2 uur op het kerkhof achter de kerk een Duitse vliegenier begraven. Het graf werd gedolven door 2 Dirkslanders: Jan van Dijk en Arie Groenendijk. Hoe bestaat het!
Diezelfde dag werden onze 24 kameraden uit Stellendam en één man uit Dirksland (Simon Bal) naar Bennungen, in een ander Lager overgeplaatst. Een eigenaardig geval was dat met die overplaatsing, want een Stellendammer, die liever mee gegaan was, bleef bij ons en S. Bal, die liever bij ons gebleven was, moest mee naar Bennungen. Bennungen ligt ongeveer 6 Km. van Wallhausen; we zagen de jongens later, toen we in Nordhousen werkten, dagelijks.
Zo gingen dan de dagen voorbij, we werkten aan de Bahn en leden vreselijk veel kou. We werkten op het perron van het station Wallhausen. Het achtereind van het station werd afgebroken en het vooreind opgebouwd. Het was werk zoeken, maar toch was het maar: “Los ! Los !”.
Op 22 Januari kregen we 24 nieuwe lotgenoten uit Rotterdam erbij, zodat onze ploeg weer voltallig was. Daar waren mooie zware jongens bij. We hebben er veel van geleerd, want zo bietsen als zij, dat kon geen mens. Vooral Piet Bervoets. Die had een speciale gave om te schooien; hij had dan ook altijd brood genoeg. Hij praatte erg moeilijk, maar had toch altijd het woord. Hij zei altijd’.’Tk… ik… ik… weet wel … ik weet… ik we… wee… ik weet wel wa… wa… wa … wat ik doe”.
Ja, die Rotterdammers wisten het wel en toen eens een keer een spiritustrein beschoten werd, zodat de tanks allen lek waren en de spiritus wegvloeide, hebben zij er menig litertje van opgevangen en aan de Russen verkocht of voor tabak verruild. Saboteren konden ze ook goed; de grootste helft was altijd z.g.n. ziek.
Nou, met die ontzaggelijke koude was je jaloers op een zieke kameraad. En vooral op 26 en 27 Januari. Toen moest er ’s nachts een ploeg van 24 man aan de spoorlijn werken; de wissels om en bij de stations moesten van sneeuw en ijs ontdaan worden en steeds schoon blijven. Arme jongens die de grote kou in moesten, arme jongens, die met honger zulk een werk in de nacht moesten doen. Het sneeuwde de laatste dagen onophoudelijk en het bleef zowat 15 graden vriezen.
Wanneer zouden we uit deze troosteloze ellende verlost worden ? We hoopten van gauw en de berichten die we af en toe hoorden, gaven ons soms wel hoop, maar het wachten duurde voor ons zo lang. “Moed houden”, troostten we elkaar. “Begin Mei is het wel gebeurd”. Doch wachten duurt lang l We moesten nog veel kou, honger en ellende meemaken eer het zover zou zijn.

Op 31 Januari kwamen er weer 9 nieuwe lotgenoten bij. Ze woonden in Schouwen. 2 Februari weer 10 stuks; daar waren nog wat jongens uit Middelharnis en Sommelsdijk bij. Uit Sommelsdijk: C. v. As, de schilder en v. d. Laan, de melkboer, twee rasbietsers en vlugge werkers !! Dan Rob de Valk uit Middelharnis. Hij had twee bevroren voeten en kon erg moeilijk lopen. Alleen ’s avonds, als we naar “huis” gingen, dan liep Rob voorop en hadden wij moeite om hem bij te houden.
De eerste dagen in Februari ontvingen we ons eerste loon. We kregen wat marken in handen, de een had er 40, de ander wat minder en ook moest er soms bijbetaald worden ! Maar afijn, we hadden marken, we hadden klompschoenen en cigaretten.
Op 10 Februari kwam er wijziging in de keuken; Piet Haringsma, ’n Rotterdammer, werd chef-Kok en als tweede Kok werd Koos Zout aangesteld. Pauw de Jong werd inkoper.
Henk Zanddijk ging particulier werken in een groentezaak en R. Albregts zou particulier bij een slager ingaan, doch de heren van het Spoor lieten hem niet los, zodat hij aan de spoorlijn moest werken.
Op 15 Februari werd er tussen Wallhausen en Sangerhausen een trein in brand geschoten die spiritus vervoerde. Het zaakje brandde buitengewoon; alle tanks waren lek en spoten vuur.
Zondag 18 Februari was het onze eerste rustdag, dat we moesten werken. Wat een negerij is dat, want werk kwam er bij ons niet uit handen, en waar was het voor nodig ? De “Krieg” werd toch verloren.
De andere dag, Maandag 19 Februari, hadden we weer eens afleiding. Om 2 uur ’s middags kwamen enkele snelle Engelse jagers en schoten op 100 meter bij ons vandaan een locomotief kapot. Doorzeefd werd het ding. We zochten dekking in een diepe greppel, doch konden het schouwspel vanuit onze schuilplaats mooi zien. Er werd nog een meisje gedood en van een Seinhuiswachter enkele vingers afgeschoten, maar we hoopten dat ze alle locomotieven zouden kapot schieten !

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.