In de vroege middag van 5 februari 1944 rond 13:00 uur wordt hier op het strand van het Flaauwe Werk het ontzielde lichaam gevonden van John S. Hamilton. Een dag later om 8:00 uur in de morgen wordt op dezelfde plaats ook het lichaam gevonden van Harry J. Waskewicz. Op 15 februari 1944 wordt, iets westelijker van dit strand, het lichaam gevonden van Richard K. Anderegg en op 18 april daaraan volgend treffen twee spelende kinderen nabij Ellemeet op Schouwen het lichaam aan van John F. Joyce.

De jongens maken deel uit van de tienkoppige bemanning welke behoort tot de 100th Bomb Group, 418th Bomb Squadron en onder leiding staat van de 22-jarige William E. Green. De crew is op 4 februari 1944 rond 9:00 uur opgestegen vanaf de basis Thorpe Abbotts in Engeland met als doel de staalfabrieken in Frankfurt een zware slag toe te brengen. Pas na ruim anderhalf uur zijn de honderden B-17 bommenwerpers in formatie en kan de armada richting Duitsland vertrekken. Het weer is dusdanig slecht dat het eigenlijk onverantwoord is om in zulke dichte formaties te vliegen. Het loopt ook bijna op een drama uit als het voorste toestel van het squadron vlak voor de Nederlandse kust moet uitwijken voor een losgeslagen versperringsballon en daardoor een ware kettingreactie van uitwijkmanoeuvres binnen de formatie veroorzaakt. De reis naar het doelwit verloopt verder redelijk rustig, er is nagenoeg geen luchtafweergeschut en vijandelijke jagers blijven op gepaste afstand. Als omstreeks 12:15 uur de formatie aankomt bij Frankfurt verandert de situatie drastisch en worden de Vliegende Forten zwaar onder vuur genomen. Het toestel van de Green-crew loopt behoorlijke schade op aan één van de motoren. Tot overmaat van ramp worden de terugkerende formaties bommenwerpers ter hoogte van Brussel ook nog eens aangevallen door 3 squadrons Duitse jagers. Rond 13:45 nadert het kreupele toestel, dat koortsachtig aansluiting probeert te vinden bij de rest van de toestellen, Vlissingen en wordt het van alle kanten onder vuur genomen. Het verlaat de formatie en verdwijnt in noordelijke richting in de bewolking, volgens ooggetuigen met rokende motoren maar nog steeds onder controle. Dit is het laatste wat van het toestel wordt vernomen….

 


 

De crew die al vanaf de opleiding in de Verenigde Staten bij elkaar is, en dus lief en leed met elkaar gedeeld hebben, bestaat uit de volgende tien bemanningsleden:

  • William E. Green (piloot)
  • Jack P. Jensen (co-piloot)
  • John J. Joyce (navigator)
  • John S. Hamilton (bomrichter)
  • Roman E. Beran (werktuigkundige)
  • Joseph Sasser (radiotelegrafist)
  • Sanford Tisdale (schutter romp)
  • Richard K. Anderegg (schutter buikkoepel)
  • Harry J. Waskewicz (schutter romp)
  • Leroy E. Leist (staartschutter)

Vlak voor deze noodlottige missie wordt om onbekende redenen de radio-operator Joseph Sasser vervangen door Robert P. Valentik. In tegenstelling tot zijn vrienden overleeft Sasser wel de oorlog, iets wat hem zijn leven lang zal blijven achtervolgen met het schuldgevoel dat hij op die fatale dag er bij had moeten zijn. In 1946, net na de oorlog zijn Joyce, Anderegg en Hamilton herbegraven op de Amerikaanse Begraafplaats Ardennes in België. Waskewizc wordt op verzoek van de nabestaanden herbegraven in het familiegraf in Dearborne, Michigan. De overige zes nog steeds vermiste bemanningsleden worden gememoreerd op ‘the Wall of the Missing’ op de Amerikaanse Begraafplaats in Nederland te Margraten. Eind jaren 90 start de dochter van de staartschutter Leroy E.Leist, mevr. Adrian Caldwell-Leist uit Tupelo, Mississippi een zoektocht in de hoop meer informatie over haar vader te vinden. Een missie waarin zij wordt bijgestaan door de stichting WO2 Goeree-Overflakkee en vele andere vrijwilligers die met het lot van de bemanning zijn begaan. In 2009 is er een doorbraak in het onderzoek als er tijdens baggerwerkzaamheden voor de kust van Hoek van Holland een onderdeel wordt gevonden welke is toe te schrijven aan het verdwenen toestel met het serienummer 42-37975. Een opmerkelijke vondst, nadat altijd werd aangenomen dat het toestel voor de kust van Goeree-Overflakkee zou zijn neergestort. Het lijkt er dus op dat de bemanning in een uiterste wanhoopspoging uit het vliegtuig is gesprongen, maar in de woeste en ijskoude Noordzee is verdronken. Op 21 mei 2010 werd dit paneel onthuld door mevr. Adrian Caldwell-Leist.

 


 

De Boeing B-17 is een zware 4-motorige Amerikaanse langeafstandsbommenwerper waarvan het eerste ontwerp uit de jaren ’30 stamt. Nadat de Verenigde Staten eind 1941 in de oorlog betrokken raakten, worden de eerste toestellen van het E-type o.a. in Engeland gelegerd als onderdeel van de 8th US Army Air Force. Vanaf dat moment nemen de bombardementen op Hitler-Duitsland in alle hevigheid toe. De Amerikanen met hun operaties overdag en de Engelsen en hun andere bondgenoten in de avond en nacht.

Vanwege zijn geduchte, en in de loop van zijn ontwikkeling steeds verder verbeterde eigen bewapening, krijgt het toestel al snel de bijnaam Flying Fortress (Vliegend Fort). Desondanks worden er door de Duitse luchtmacht en het luchtafweergeschut grote verliezen toegebracht. Vanaf medio 1944 kunnen de nieuwe generaties geallieerde jachtvliegtuigen meevliegen tot ver in Duitsland ter bescherming van de bommenwerpers. Vanaf dat moment lopen de geallieerde verliezen dan ook sterk terug.  Het toestel van de William Green-crew, de ‘Bastard’s Bungalow II’ met serienummer 42-3508 is een type G (B-17G). De laatste en meest geperfectioneerde operationele versie, met als extra een geschutskoepel onder aan de neus van het toestel. Alle koepels zijn uitgerust met dubbele cal. 0.50 machinegeweren. Dit toestel heeft eerst nog als type F dienst gedaan onder de naam ‘Jersey Lily’, maar na de upgrade naar de G-versie wordt het toegewezen aan William E. Green en krijgt het de naam ‘Bastard’s Bungalow II’. Op de noodlottige 4e februari blijft deze B-17 vanwege schade aan één van de motoren welke is toegebracht op een eerdere missie aan de grond. Het vervangende toestel zonder naam met serienummer 42-37975 wordt aan hen toegewezen. De slechte voorgevoelens die dit bij de crew veroorzaakt blijken achteraf niet onterecht te zijn… Opmerkelijk is overigens het feit dat ongeveer een maand later de ‘Bastard’s Bungalow’ zal worden neergehaald door de Duitser Erich Scheyda, de piloot die volgens een claimlijst ook degene was die de formatie B-17’s ter hoogte van Brussel aanviel!

 


[wppa type=”slide” album=”13″][/wppa]

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.