Op een warme donderdagmiddag, 1 juli 1943, vertrekken van respectievelijk de vliegvelden Debden, Halesworth en Duxford in Engeland in totaal 129 P-47 Thunderbolts van de 4^th, 56^th en 78^th Fighter Group. Onder leiding van de Amerikaanse kolonel Arman Peterson vliegen zij richting de Nederlandse kust. Hun doel is een verkenningsvlucht maken langs de Nederlandse, Belgische en Franse kust en eventueel het luchtruim zuiveren van de Luftwaffe.

 Even voor 16:00 uur ontdekken ‘Kingpost Leader’ (Petersons radionaam) en zijn mannen in de buurt van Hoek van Holland een grote groep Duitse toestellen. Het blijken jagers te zijn van het type Focke Wulf 190, die zojuist zijn opgestegen van het vliegveld Schiphol. Petersons exacte bevel na deze ontdekking luidt: “There they are. They’re Huns, lads. I’m making a ninety-degree turn and going down. Give ‘em hell! Here we go!!”  Er ontstaat een luchtgevecht tussen ruim honderd vliegtuigen en er is verwarring alom. Nadat Peterson de eerste Focke Wulf heeft neergehaald, stijgt hij weer naar hoogte om positie te kiezen voor een nieuwe aanval. Hij verdwijnt in de wolken en dat is het laatste wat van hem is gezien. Men hoort hem over de radio nog twee keer vragen of zijn wingman nog bij hem is. Deze antwoordt hierop ontkennend, maar hij krijgt geen respons meer. Kort daarop zien inwoners van het buurtschap Oostdijk nabij Goedereede een parachutist op grote hoogte langzaam door de wind gedragen hun richting opkomen. Ook de Duitse militairen die in de nabij gelegen bunkers gelegerd zijn, is het niet ontgaan. Een van hen heeft echter niet het geduld om te wachten tot de vliegenier vaste grond onder de voeten heeft en besluit het vuur te openen op de weerloze man. Geweerschoten klinken en toeschouwers zien de parachute scheuren; de nog hevig wuivende man stort met grote snelheid ter aarde. Verschillende ooggetuigen snellen naar de plaats waar de onfortuinlijke piloot is neergekomen en treffen daar het ontzielde lichaam van de Amerikaanse kolonel Arman Peterson aan.

Op 20 mei 1915 wordt Arman Peterson geboren in het dorp Thatcher, Arizona, in de Verenigde Staten als zoon van Andrew Christian en Eleanor Post Peterson. Hij heeft twee broers en vier zussen.  Het redelijk onbezorgde leven in Thatcher wordt abrupt verstoord als Armans oudste zus Pearl overlijdt aan de gevolgen van diabetes. Daarnaast verliest zijn vader zijn baan en de familie vertrekt compleet verslagen en op zoek naar nieuw geluk hun woonplaats; na diverse omzwervingen eindigen zij in het plaatsje Flagstaff, Arziona.

Arman gaat hier naar de middelbare school en ontplooit zich tot een jongen met een sterke persoonlijkheid en dan al prima leidinggevende capaciteiten. Nadat hij in 1936 op de universiteit van Flagstaff cum laude is afgestudeerd, meldt hij zich aan bij het Army Air Corps. Hij is een grote belofte binnen de Amerikaanse luchtmacht, wat later ook blijkt uit het feit dat hij binnen ruim een jaar bevordert van luitenant tot kolonel. In december 1942 vertrekt hij naar de Engelse basis Goxhill, waar hij de leiding krijgt over de nieuwe 78^th Fighter Group. Alle vliegers van deze groep worden kort daarna met hun P-38 Lightning toestellen overgeplaatst voor de strijd in Noord-Afrika. Peterson blijft met de rest van de staf van de 78^th Fighter Group achter in Engeland en wordt overgeplaatst naar Duxford, waar hij het bevel krijgt over een nieuwe lichting vliegers. De Group krijgt daar de P-47 Thunderbolt toegewezen als hun nieuwe toestel. Als Group Commander vliegt Peterson bijna elke missie mee, terwijl hij de leiding over de Group ook van achter zijn bureau zou kunnen geven. Dit dwingt groot respect af bij zijn manschappen. Kenmerkend hiervoor is dat zijn mannen, als blijkt dat Arman op die bewuste eerste juli 1943 niet terugkeert op de basis, zonder enig bevel van hogeraf een zoektocht starten boven het gebied waar hij voor het laatst is gezien; helaas zonder enig resultaat… Vier dagen na zijn dood, op 5 juli 1943, wordt Peterson begraven op de Algemene Begraafplaats van Goedereede. Op 15 maart 1946 wordt hij herbegraven op de Amerikaanse begraafplaats in het Belgische Neuville-en-Condroz. Op verzoek van zijn familie is zijn lichaam later overgebracht naar zijn geboorteplaats Thatcher, Arizona en begraven naast zijn zo jong overleden zus Pearl.

Het toestel waarin Peterson zijn missies vliegt, is de welbekende Republic P-47D Thunderbolt met serienummer 42-7948 en code MX-P. Peterson heeft het toestel ‘Flagari’ genoemd, naar zijn woonplaats FLAGstaff in ARIzona. Nadat Peterson uit zijn vliegtuig is gesprongen, vliegt de onbestuurde Flagari nog door en boort zich kort daarna in de grond nabij Oostvoorne op Voorne-Putten.

 De P-47 Thunderbolt, door zijn imposante uiterlijk ook wel ‘Juggernaut’ genoemd, is ten tijde van zijn verschijnen op het Europese strijdtoneel in april 1943 een bijzonder voorkomen. Het is dan de grootste, zwaarste en duurste eenpersoonsjager van de US Army Air Forces, maar de vliegeniers twijfelen aan zijn prestaties. Daar komt echter snel verandering in als blijkt dat de Thunderbolt een echt werkpaard is; wellicht minder manoeuvreerbaar dan  zijn Duitse opponenten, maar door zijn krachtige motor presteert het toestel veel beter op grote hoogten en daalt het veel sneller. Daarnaast kan het robuuste vliegtuig heel wat schade incasseren. Hoewel oorspronkelijk ontwikkeld als escortejager, blijkt het toestel zich uitermate goed aan te passen aan andere soorten missies en doet het dan ook veel dienst als jachtbommenwerper. Naast zijn imposante standaard wapenuitrusting van acht .50 Browning machinegeweren, krijgen doorontwikkelde versies ook de mogelijkheid tot het dragen van bommen en zelfs raketwerpers.  Hoewel in omvang behoorlijk groter dan zijn Duitse tegenhangers, wordt hij in de soms chaotische luchtgevechten door geallieerde vliegeniers vaak aangezien als een vijandelijk toestel. Om deze misverstanden enigszins te voorkomen krijgen de olijfgroene toestellen een witte band rond de motorkap, de stuurvlakken en het kielvlak. Gedurende de Tweede Wereldoorlog onderscheidt de P-47 zich door bijna 3.800 vijandelijke toestellen neer te halen, 95.000 treinstellen met locomotieven en 74.000 diverse voertuigen te vernietigen. Dat het toestel succesvol is, blijkt ook wel uit het feit dat het na 1945 wereldwijd nog bij vele luchtmachten dienst heeft gedaan, om tenslotte in 1966 definitief met pensioen te gaan. Er zijn er dan bijna zestienduizend stuks van de band gerold.

Uiteraard werden er ook een groot aantal foto’s gemaakt door diverse mensen waarvan een kleine selectie is gemaakt:

[wppa type=”slide” album=”11″][/wppa]