U bevindt zich in de polder Het Oudeland aan de Zuidweg nabij Ouddorp. Als u hier had gestaan op 6 december 1944 rond 15:30 uur, dan was u getuige geweest van een geslaagde noodlanding van een Amerikaanse B-17 bommenwerper op het stuk bouwland ongeveer 150 meter voor dit paneel.
Op 6 december 1944 wordt door de Amerikaanse 8th Air Force een grote aanval uitgevoerd op een zeer belangrijk doel, namelijk de fabriek voor synthetische brandstof bij Merseburg aan de Bodensee in Duitsland. Het moge duidelijk zijn dat deze fabriek een belangrijk rad in de Duitse oorlogsmachine vormde, en daarom dus ook met veel luchtafweergeschut zwaar verdedigd werd. De crew van Lt. Miller vliegt die bewuste dag een zogenaamde ‘chaff-missie’ naar Merseburg. Hierbij worden grote hoeveelheden smalle strookjes aluminiumfolie in de lucht uitgeworpen die een verstoring op de Duitse radar veroorzaken. Deze missie wordt door Miller’s crew niet met hun eigen toestel uitgevoerd, deze staat namelijk noodgedwongen aan de grond vanwege een reparatie. Er wordt nu gevlogen met de B-17G ‘Mr. Tacoma’ met serienummer 43-37944 en squadroncode R. ‘Mr. Tacoma’ is die dag één van de toestellen die niet ongeschonden door de moordende regen van luchtafweergranaten zal komen… Het toestel wordt om 12:18 uur boven het doelgebied geraakt door scherven van ontploffende granaten waardoor er twee motoren uitvallen. Tot overmaat van ramp weigeren daarna ook nog de radio en zowel het elektrische- als het hydraulische systeem dienst. Zo vliegt de aangeslagen B-17 drie uur lang op een hoogte van slechts een paar honderd meter richting het westen. Alsof dit alles nog niet erg genoeg is, wordt er door vijandelijk vuur vanaf de grond ook nog een derde motor buiten werking gesteld. Aangekomen boven de Grevelingen stijgt het besef dat Engeland bereiken geen optie meer is en daarom manoeuvreert de piloot het kreupele toestel richting Goeree voor een noodlanding. Ondanks dat er nog maar één motor draait en de landing midden in een mijnenveld eindigt, blijft de crew wonderwel ongedeerd. Luttele seconden later staan ze verdwaasd en zorgelijk naast hun lamgeslagen Vliegend Fort. Hoe nu verder? Daar komt echter snel antwoord op in de vorm van Duitse troepen die de gehele bemanning gevangen neemt.
De bemanning van ’Mr. Tacoma’ op 6 december 1944 bestaat uit de volgende negen bemanningsleden:
- Robert C. Miller (piloot)
- Edmund T. Barcikowski (co-piloot)
- Frederick C. Kinsler (navigator)
- Richard M. Hobgood (werktuigkundige)
- Marion W. Taylor (radiotelegrafist)
- Frank Ward (schutter romp)
- William F. Effinger (schutter buikkoepel)
- James H. Mathis (schutter romp)
- Stanley Pavlic (staartschutter)
Op die bewuste 6e december is de ball turret gunner (schutter buikkoepel) een 19 jarige knul genaamd William “Bill’ Effinger, uit een voorstadje van St. Louis, USA. Bill was nog maar op zijn 3e en dus nu ook laatste missie. 65 Jaar later vertelt hij: “De Duitsers voerden ons te voet door Nederland en Duitsland. Een barre tocht in alleen onze vliegoveralls wat bij een aantal van ons resulteerde in bevriezingsverschijnselen aan handen en voeten. Op 24 december 1944 arriveerden we eindelijk in Dulag Luft in Frankfurt am Main, een kamp waarin de pas gevangen genomen vliegeniers alleen geregistreerd en ondervraagd werden. Pas op oudejaarsdag kwamen we aan in het eigenlijke gevangenkamp, Stalag Luft I bij het plaatsje Barth. En dat was beslist geen vakantiekamp”, aldus Effinger. De bemanning weet de maanden tot aan de bevrijding met moeite door te komen, voedsel is schaars, het is koud en de verveling is groot. Op 1 april 1945 worden ze door de Russen bevrijd, waarna ze na diverse omzwervingen door Duitsland zijn overgevlogen naar Camp Lucky Strike aan de kust van Normandië in Frankrijk. De crew valt daar uiteen en het is pas op 14 september 1991, meer dan 45 jaar na hun afscheid in Frankrijk, dat ze elkaar weer zien. Vermeldenswaardig is dat William Effinger (met vrouw en familie) op 5 mei 2010 terug was op de locatie van de noodlanding op 6 december 1944 om dit informatiepaneel te onthullen!
De Boeing B-17 was een zware 4-motorige Amerikaanse langeafstandsbommenwerper waarvan het eerste ontwerp uit de jaren ’30 stamt. Nadat de Verenigde Staten eind 1941 in de oorlog betrokken raakten, werden de eerste toestellen van het E-type o.a. in Engeland gelegerd als onderdeel van de 8th US Army Air Force. Vanaf dat moment namen de bombardementen op Hitler-Duitsland in alle hevigheid toe. De Amerikanen met hun operaties overdag en de Engelsen en hun andere bondgenoten in de avond en nacht.
Vanwege zijn geduchte, en in de loop van zijn ontwikkeling steeds verder verbeterde eigen bewapening, kreeg het toestel al snel de bijnaam Flying Fortress (Vliegend Fort). Desondanks werden er door de Duitse luchtmacht en het luchtafweergeschut grote verliezen toegebracht. Vanaf medio 1944 konden de nieuwe generaties geallieerde jachtvliegtuigen meevliegen tot ver in Duitsland ter bescherming van de bommenwerpers. Vanaf dat moment liepen de geallieerde verliezen sterk terug. De B-17 bemanning bestond aanvankelijk uit 9 personen, doch later werd de bemanning tot 10 personen uitgebreid. Hierdoor kon de boordwerktuigkundige in gevechtssituaties zich bezig houden met de motoren en werd de 10e ingezet als vaste rugschutter. Aangezien ‘Mr. Tacoma’ op deze datum van 6 december 1944 voor radarverstoring moest zorgen, was er geen bommenrichter aan boord en telde de bemanning 9 personen. ‘Mr. Tacoma’ was een G-versie (B-17G), de laatste en meest geperfectioneerde operationele versie, met een geschutskoepel aan de onderzijde en alle koepels uitgerust met dubbele cal. 0.50 machinegeweren. ‘Mr. Tacoma’ vloog zijn eerste operationele missie op 20 augustus 1944. Op de fatale dag van 6 december 1944 was het de 34e keer dat dit toestel een bijdrage leverde aan de strijd. Om het toestel vliegklaar te maken voor de operatie op die dag, waren er blijkbaar reparaties uitgevoerd aangezien het reservestuk in het kielvlak van de staart (zie foto!), een onderdeel was in de oude groenbruine camouflage kleur die de B-17’s aanvankelijk hadden. Op de neus van het toestel stond aan de rechterzijde de naam ‘Mr.Tacoma’ en aan de linkerzijde een op het Monopolymannetje gelijkende nose-art. Na de noodlanding is het toestel door de Duitsers en de lokale bevolking gaandeweg geheel gesloopt.
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!