In de dijk van de Preekhilpolder langs het Grevelingenmeer, ligt een uit 1942 daterende bunker. Dit voormalige Duitse verdedigingswerk was een onderdeel van de Duitse Atlantikwall. De stelling aan de Preekhil is een infanteriestelling die door de Duitsers werd aangeduid als het Widerstandsnest 222 H. De ligging in de zeedijk van de Preekhilpolder maakte dat vanaf hier een belangrijk deel van het Grevelingen kon worden beschermd. In het steunpunt werd één bomvrije personeelsbunker gebouwd van het type 501, een zogenaamde Gruppenunterstand. Deze woonbunker was bestemd voor 10 manschappen en is bomvrij uitgevoerd met wanden en een dak van 2 m dik gewapend beton. Aan de bunker vast gebouwd bevinden zich een bergplaats voor een watertank, een levensmiddelenbergplaats en een geschutsremise. Laatstgenoemde ‘garage’ was bestemd voor een anti-tank kanon met een kaliber van 4,7cm dat via een helling in een open geschutsopstelling op de dijk gereden kon worden. Vanaf hier kon rondom vuur uitgebracht worden en het omliggende gebied worden beschermd tegen landende vijandelijke eenheden. De munitievoorraad van de stelling was ondergebracht in een tweetal kleine munitiebergplaatsen nabij de bunker. Aan de achterzijde van de stelling is in de tweede dijk een mitrailleurnest gebouwd als dekking tegen aanvallen in de rug.

Stellingkaart Wn 222H (voorheen 214H)

Restauratiewerkzaamheden 2004-2005
Anno 2004 was het bunkercomplex zwaar aangetast. Niet door gevechtshandelingen maar door de tand des tijds. Scheuren, betonrot, zwaar geroeste stalen onderdelen en overgroeiing gaven het geheel een verwaarloosde uitstraling. Aangezien dit object gelegen is in een primaire waterkering waren er bij het toenmalige waterschap Goeree-Overflakkee zorgen over de constructieve sterkte. Dit op zich eenvoudige bunkercomplex was op zich uniek omdat alle bijbehorende objecten zoals de munitieopslagplaatsen er nog bij aanwezig waren. Ook die verkeerden echter in een slechte staat. Daarnaast kan de hoofdbunker een rol als vleermuisbunker vervullen en het gehele complex kan een belangrijk historisch en recreatief/educatief element worden in de vastlegging van een deel van de geschiedenis van Goeree-Overflakkee indien in de originele staat als onderdeel van de vm. Atlantikwall wordt hersteld. Besloten werd tot restauratie en dus niet tot sloop!

Samenwerking
In 2004 zijn de bunker en de bijbehorende objecten gerestaureerd met een bijdrage van het voormalige waterschap Goeree-Overflakkee, de Europese Unie, de provincie Zuid-Holland en de gemeente Goedereede. Dit met instemming en ondersteuning van de Stichting Zuid-Hollands Landschap, de Vereniging voor Natuur en Landschap Goeree-Overflakkee en De Motte.

Aanpak restauratie
Tijdens de restauratie in 2004-2005 zijn de volgende hoofdonderdelen uitgevoerd:

1. Constructief herstel van de hoofdbunker en de bijbehorende constructies.
2. Restauratie van het beeld van de bunker conform de situatie 1942 waaronder herstel onderdelen opslagplaats drinkwater, munitie (twee locaties) en geschut met opstelplaats en rijbaan
3. Inrichting hoofdbunker als vleermuisbunker
4. Wandelpaden, informatiepanelen en bankje
5. Beschrijving restauratie.

Als eerste werd alle begroeiing verwijderd. Hierbij is een check uitgevoerd op eventuele rode lijst soorten (beschermde flora en fauna), die er overigens niet voorkwamen. Vervolgens is de grondaanstorting tegen de objecten verwijderd zodat er voldoende zicht kwam op de fundering en de muren. Daarbij bleek de staat van verval ernstiger dan eerder werd aangenomen. Dit leidde tot aanzienlijk extra werkzaamheden met als doel een voldoende sterke constructie terug te krijgen. Vooral de staat van de remise voor het geschut, middenin de waterkering gelegen, was zo slecht dat slopen en opnieuw metselen de enige optie was. Aardig onverwacht detail was dat de oprijbaan en de opstelplaats van het geschut na verwijderen van de grond op de dijk weer in beeld kwam. Echter ook hiervan was de staat zo slecht dat besloten is deze opnieuw te metselen. Om kort te gaan: waar het nodig was, zijn muren en constructies hersteld, opnieuw gevoegd, zijn scheuren geïnjecteerd en is staal gecoat. De ronde vluchtschacht voor de bemanning, die zich aan de landzijde van het manschappenverblijf bevond en die na 1945 was verdwenen, is opnieuw gemetseld en afgesloten met een tralieluik. Alleen vleermuizen kunnen er nog komen. De drinkwateropslagplaats is opgeknapt en eveneens ontoegankelijk gemaakt met traliehek. De metalen tank die hierin hoorde, keerde niet terug. Deze is kort na de oorlog weggehaald en verkocht als oud ijzer. Ook de twee munitie-opslagplaatsen verderop zijn hersteld en afgesloten.
Om veiligheidsreden zijn alle objecten en schachten voorzien van een traliewerk.

De in de binnendijk gelegen mitrailleuropstelling, in de vorm van een Tobrukbunkertje is overigens niet gerestaureerd. Deze Tobruk, uitgerust met twee mitrailleurs, was gebouwd voor de verdediging van het comlex aan de landzijde en is na de oorlog dicht gestort

In de bunker zijn vanaf 1 m. hoogte tot aan het plafond patioblokken aangebracht met als doel huisvesting voor vleermuizen. Voorzien is in een leiding voor het van buitenaf aanbrengen van een laagje water in de bunker t.b.v. de gewenste vochtigheid. Verder is de hoofdbunker afgesloten voor het publiek met een stalen deur, voorzien van een vlieggat voor de vleermuizen. Bij de eerste tellingen in februari 2005 waren de eerste vleermuizen weer terug in de bunker.

[wppa type=”album” album=”5″][/wppa]