Johannes Visser

Vlak voor de bevrijding, op 27 april 1945, stierf Johannes (Hans) Visser in Duitsland. In het ziekenhuis van Wuppertal-Elberfeld, om precies te zijn. Het was ook kort voor zijn zesentwintigste verjaardag: 30 april. Hij was geboren in 1919. Zijn geboorteplaats was Sommelsdijk en daar bracht hij ook zijn jeugd door. Na zijn jeugdjaren ging hij geld verdienen als los werkman.

Tijdens de razzia in Sommelsdijk op 9 maart 1941 pakten de Duitsers Visser op. Hij kwam met 175 lotgenoten in het gevang terecht in het Noord-Hollandse Schoorl. Na een maand mocht hij naar huis, maar algauw, op 17 mei 1941, volgde een gevangenschap van drie maanden in het fort van Ooltgensplaat, hoogstwaarschijnlijk omdat hij naar een Engelse radio-uitzending had geluisterd. Bij de grote razzia op 20 en 21 december pakten de Duitsers Johannes Visser weer op, nu om hem naar Duitsland weg te voeren. In Wuppertal-Steinbeck moest hij als Reichsarbeiter gaan werken bij de Duitse spoorwegen. Soms kreeg hij bezoek van zijn broer Leendert, die ook naar Duitsland was afgevoerd. De zware arbeid bleek Johannes Visser noodlottig.

Na zijn overlijden in het ziekenhuis is hij begraven in Wuppertal-Steinbeck. Hij liet een verloofde, Letta van der Velde, die op 8 juli een dochtertje ter wereld bracht. Ze kreeg de naam Johanne en hield zo de naam van haar overleden vader levend.

Bronnen:
archief Rode Kruis
Blijvend Gedenken – D. Hoogzand
familie Visser

Tekst:
Kees van Rixoort