Nellie Klink

Een van de oorlogsslachtoffers op Goeree-Overflakkee is een meisje van 13: Nellie (Pietertje Adriaantje) Klink. Ze was de dochter van Huib Klink en Krientje Klink-van der Bok, die een kruidenierswinkel hadden aan de Dirkdoensweg in Ouddorp. Nellie kwam op 19 april 1932 ter wereld en stierf op 23 maart 1946, minder dan een maand vóór haar veertiende verjaardag.

In de nacht van donderdag op vrijdag 12 mei 1944 was het zeer rumoerig boven de kop van het eiland. Talloze formaties bommenwerpers vlogen vanuit het noordwesten naar het zuidoosten over Goeree-Overflakkee. Een bom kwam op Ouddorp terecht. Door de enorme luchtdruk na de explosie raakten 22 gezinnen dakloos. Van veertien huizen aan de Dorpsweg, de Dirkdoensweg en de Duinkerkerweg bleef weinig over en andere woningen raakten tijdelijk onbewoonbaar. De bom sloeg een krater met een doorsnee van 16 meter. Ongetwijfeld de grootste bominslag op Goeree-Overflakkee.

Dit is het relaas van haar broer, Eeuwit Bertus Klink over wat er op die donderdagnacht gebeurde:

“Op de late avond van 12 mei 1944 kwamen er weer heel veel vliegtuigen over, wij mochten dan niet naar bed en moesten met onze kleren aan maar afwachten of er wat ging gebeuren. De schrik zat er namelijk goed in, omdat er al enkelen bommen in Ouddorp waren gevallen, waaronder een bij een tante van mijn moeder waardoor er een slachtoffer was gevallen. Ook waren er soms luchtgevechten waardoor het echt gevaarlijk was, maar deze keer zaten we met ons allen in de woonkamer. Natuurlijk in het donker omdat er geen licht mocht worden gemaakt. Broer Zeger en ik zaten onder de tafel de rest zat in het rond van de kamer, broertje Adrie bij mijn moeder op schoot en zusje Jannie bij mijn vader en zus Nellie zat naast mijn vader. Nog maar net had mijn vader gezegd: ‘Ik geloof dat we het ergste gehad hebben.’ Maar ik hoorde een van de OT-ers (arbeiders die door de bezetter te werk werden gesteld om te werken aan de Atlantikwall) zeggen: ‘Daar komt er nog een!!!’ Zijn woorden waren nog niet koud of een grote knal en er was niets meer over dan puin. Wat was er gebeurd? Vlak achter ons huis was, bleek later, een zware V1 gevallen. Door dit gebeuren waren er in de omgeving 28 huizen platgelegd en of zwaar beschadigt, ons huis lag helemaal tegen de vlakte, dit had tot gevolg dat ons gezin op mij na, allemaal verwondingen hadden. Vader had een ernstige beschadiging aan de rug, moeder zat onder het bloed, bij broer Zeger was de arm uit de kom en Broertje Adri die bij mijn moeder op schoot zat bloedde door de glassplinters. Zus Nellie was, zo bleek later, er het ergst aan toe. Bij mijn vader was er een tussenmuur op zijn rug gekomen waardoor Nellie en hij bekneld zaten. Een van de OT-ers zijn been was eraf boven de knie, Adrie en moeder hadden schrammen door de glassplinters. Dit alles gaf een dusdanige consternatie dat het een hele tijd duurde voor men weer normaal denken kon, maar al heel gauw bleek er hulp te zijn van de brandweer en de politie, en ja, eigenlijk van het gehele dorp. Ik kan me nog herinneren dat vader en Nellie op de weide die vlak voor ons huis waren neer gelegd, om vervoerd te worden naar het ziekenhuis, ze lagen daar tussen de brokstukken en puin met hele erge pijn…”

Dat er geen doden vielen, was een wonder. Wel moest een aantal gewonden naar het ziekenhuis in Dirksland worden gebracht. Toch viel er uiteindelijk nog een dodelijk slachtoffer, bijna twee jaar na de bominslag. Nellie Klink had die angstige nacht een plank op zijn kant op haar lichaam gekregen en een stuk muur op haar borst. Ze was achteraf ernstiger gewond geraakt dan men aanvankelijk dacht. Vooral in de hartstreek had ze ernstige schade opgelopen. Te ernstig, zo bleek op 23 maart 1946. Drie dagen later is ze begraven op de algemene begraafplaats te Ouddorp.

Bronnen:
Blijvend Gedenken – D. Hoogzand
De Dagen Mijner Jaren – Dhr. Eeuwit Bertus Klink
familie Klink
Foto’s bombardement collectie Bezuijen-Aleman
Interview Dhr. Eeuwit Bertus Klink
Peter Witte

Tekst:
Kees van Rixoort