Op 10 mei 1940 rond 12:30 uur maakt een Bristol Blenheim Mk I F met aan boord piloot Richard Haine en schutter/navigator Marcus Kramer op ongeveer 100m afstand van dit informatiepaneel een geslaagde noodlanding op de slikken in de Grevelingen. Het is het eerste geallieerde toestel waarvan de missie op Goeree-Overflakkee eindigt, helaas volgen er in de volgende vijf oorlogsjaren nog velen…

Op deze eerste oorlogsdag worden Duitse troepen onder meer ingevlogen op het vliegveld Waalhaven bij Rotterdam. Op verzoek van de Nederlandse strijdkrachten besluit de Engelse luchtmacht (Royal Air Force) deze troepen aan te vallen. Voor deze missie kiest de RAF voor het 600 City of London squadron, een squadron dat deel uitmaakt van de zogenaamde “Auxiliary Air Force”, een elitecorps bestaande uit burgervrijwilligers. Kort na het middaguur stijgen zes toestellen onder leiding van de 29-jarige Squadron Leader James Jimmy Wells op van het vliegveld Manston. Na een voorspoedige tocht over de Noordzee, vliegen de Engelse piloten in twee aanvalsgroepen van drie toestellen op het vliegveld aan. Ze duiken af op de Duitse vliegtuigen die hier geparkeerd staan en het lukt om diverse toestellen in brand te schieten. Kans op een tweede aanval krijgen ze echter niet, want ondertussen zijn Duitse jachtvliegtuigen op het strijdtoneel gearriveerd. Door hun gebrek aan hoogte en doordat de Duitse toestellen vele malen beter zijn, hebben de Britten geen schijn van kans en binnen enkele minuten zijn vijf van de zes Blenheims aangeschoten. Vier van deze toestellen storten neer in de omgeving van Rotterdam en Pernis, de vijfde maakt een noodlanding hier op de slikken bij Herkingen, slechts één toestel keert terug naar Engeland. Van de dertien bemanningsleden vinden er zeven de dood, vijf keren uiteindelijk terug naar Engeland en één wordt gevangen genomen. Al met al betalen de soms wel eens spottend ‘weekendflyers‘ genoemde bemanningen van de Auxiliary Air Force, een hoge prijs.

Het toestel dat een noodlanding maakt bij Herkingen is de Blenheim BQ-N. In dit toestel beleven de beide bemanningleden, te weten de piloot Richard “Dickie” Haine en zijn schutter/navigator Marcus Kramer, enkele angstige momenten. Richard Haine kan met zijn zwaar beschadigde toestel, als een stervende zwaan, net op tijd op de slikken landen. Hoewel ze beiden gewond zijn geraakt aan hun gezicht en hun handen door rondspringende glasscherven van het instrumentenpaneel en de versplinterde ruiten, lukt het ze om uit het toestel te komen.

In de lucht is inmiddels nergens enig teken van vliegtuigen te zien. De mannen proberen vervolgens het toestel in brand te steken, maar merkwaardig genoeg weigert de Blenheim vlam te vatten. Beide mannen waden door het ondiepe water om aan de oever te komen en worden opgevangen in de boerderij ‘Krammerzicht’, hier net achter de zeedijk. Na drie dagen vol omzwervingen komen ze aan in Hoek van Holland, waar ze aan boord gaan van het Engelse oorlogsschip ‘HMS Hereward’ dat ze terugbrengt naar Engeland. Aan boord van dit schip zijn overigens enkele beroemde gasten aanwezig, waaronder Hare Majesteit Koningin Wilhelmina… Richard Haine en Marcus Kramer hebben voor hun actie op 10 mei 1940, uit handen van de Britse koning op 9 juli 1940, beide het Distinguished Flying Cross (DFC) gekregen. Na de acties in mei 1940 scheiden de wegen van Haine en Kramer zich. Helaas heeft Marcus Kramer, in tegenstelling tot Haine, de oorlog niet overleefd. Samen met Squadron Leader Methven komt hij op 21 mei 1941 om het leven als zij in zeer slecht weer met hun tweedekker van het type De Havilland Tiger Moth boven de rivier de Severn aan de westkust van Engeland zonder brandstof raken en neerstorten. Kramer is dan 29 jaar oud. Haine haalt tijdens de oorlog vijf toestellen neer en is vooral betrokken bij de verbetering van het nachtvliegen. Na de oorlog is hij betrokken bij de ontwikkeling van de straaljagers. Op 1 januari 1962 wordt hij tot Officer of the Order of the British Empire onderscheiding benoemd, afgekort als OBE. Group Captain Richard “Dickie” Haine, OBE, DFC, overlijdt op 30 september 2008, een dag voor zijn 92e verjaardag..

De aanval op Waalhaven wordt uitgevoerd door Bristol Blenheim Mk 1F jagers. Ondanks de beperkte snelheid van de Blenheim zet de RAF het toestel veel in tijdens de eerste dagen van de Duitse inval in de lage landen. De eerste vlucht van dit type vindt plaats op 25 juni 1936 en vervolgens wordt het toestel in 1937 door de RAF in gebruik genomen.

Het toestel is geheel uit metaal vervaardigd en heeft een gestroomlijnde vorm. Voor de aandrijving wordt gebruik gemaakt van twee Bristol Mercury VIII motoren van 840 pk. Het toestel heeft in principe een driekoppige bemanning: piloot, schutter en navigator. In de eerste versie heeft het toestel een mitrailleur van 7,7 mm in de bakboordvleugel en één in de draaibare glazen rugkoepel welke samen met de glazen neus zo kenmerkend zijn voor de Blenheim. Al deze eigenschappen maken het toestel voor die tijd een modern en snel gevechtsvliegtuig, waardoor de RAF van plan is om het vliegtuig als dagjager in te zetten. Eind jaren dertig gaat de techniek echter zo snel en met de oorlogsdreiging wordt de Blenheim Mk I al voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog (september 1939) voor een groot deel vervangen door de Blenheim Mk IV, omdat men inziet dat het oorspronkelijke toestel al geen partij meer is voor de snellere Duitse jagers. Veel van de eerste versies worden omgebouwd tot een nachtjagerversie (de 1NF versie). Deze toestellen hebben onder de romp een houder, met daarin in totaal vier 7,7 mm Browning mitrailleurs. De eerste eenheid die uitgerust wordt met de Blenheim Mk 1F, was No 600 Squadron te Hendon in 1938.

Uiteraard werden er ook een groot aantal foto’s gemaakt door diverse mensen waarvan een kleine selectie is gemaakt:

[wppa type=”slide” album=”12″][/wppa]